Het ontstaan van Mixed Harmony Maastricht

 
Het begin

10 Juni 1988

In dit stukje probeer ik jullie duidelijk te maken hoe onze vereniging is gestart, wat de toenmalige leden bezielden, hoe ze bij elkaar kwamen en wat hen erg bezig hield.
De eerste bijeenkomst was tijdens de openingswedstrijd van het E.K. '88. (Ja, dat voor ons land zo succesvolle kampioenschap). We kwamen bij elkaar in de toen nog luxueuze personeelskamer van de John F. Kennedyschool. Ik herinner me nog dat deze vergadering belegd was op initiatief van Jean Dubislav, Jo Kerckhofs en Maurice Dubislav, hij moest onze dirigent worden. We hadden het idee om de school als reserve-repetitielokaal te gaan gebruiken.
Waarom waren voor dit idee mensen zo enthousiast dat ze zelfs op een voetbalavond bij elkaar kwamen? In die tijd bereikte de discussie over het op concours gaan door muziekgezelschappen een hoogtepunt. Er was kritiek op de manier waarop dit ging, zeer veel eenzijdig gerepeteer, inlenen van muzikanten, repertoirekeuze, strepen in de partij etc..
Daarnaast had men het gevoel dat men na het concours de stukken niet meer ten gehore kon brengen, als er al geïnteresseerde luisteraars waren.
Leden van de verenigingen vonden daarnaast dat ze "op commando" van niet- musicerende bestuursleden op de meest gelegen en ongelegen momenten moesten opdraven.
Bovendien waren er mensen die lid waren van een zaate herremenie en het musiceren zo leuk vonden, dat ze meer wilden dan het carnavals-repertoire.
Met name Jo Kerkhofs vond het onbegrijpelijk dat in een gemeenschap als Belfort/Daalhof geen muziekvereniging bestond.

Op die eerste bijeenkomst waren naast de reeds genoemden ook leden van "Vreug Zaat", de Politiekapel, leerkrachten van de school en oude muziekvrienden van Jean Dubislav aanwezig. Op de een af andere manier was er wel een muziekrelatie met Jean en/of Maurice Dubislav. Er werd veel gepraat over wat we NIET wilden.
De muziekkeuze was vreselijk belangrijk. Door te praten over welke muziek we niet wilden spelen, kregen we helder wat het dan wel zou moeten worden. Gezellig, samen musiceren, dat was `t!

We wilden geen apart bestuur dat ons overal voor "gebruikte". We konden onze eigen vereniging wel runnen. Daarnaast weigerde men op straat te gaan lopen en zeker niet in uniform. (Wat kunnen de tijden veranderen, hoe mensen al samen musicerend hun mening kunnen veranderen. De grote opkomst bewijst dat dit een verandering ten goede is).
Omdat Maurice met het trompetterkorps van de "Keuninklike van Hier" op concours moest, konden we pas na de herfstvakantie starten met de repetities.
Jo Kerkhofs had gezorgd dat we terecht konden in het Atrium.
De eerste stukken waren De Garde, Rumischberger Mars, Einzames Hirt, maar ook Mambo Jambo, The Young Amedeus, overal "geleend".
Het ledenaantal groeide zeer gestaag. Een deel van "Oet de Kuns" kwam ons al spoedig versterken. Het plezier van de leden werkte zo aanstekelijk dat ze ook andere muziekvrienden enthousiast maakten voor onze vereniging.
In het bestuur is zeer veel en zeer lang vergaderd. Men bemerkte al snel het spanningsveld tussen het zomaar willen regelen, "we houden het gezellig" en het besturen van een zo snel groeiende vereniging.
In onze statuten kun je nog heel wat van de eerste gespreksonderwerpen terugvinden.
Het de nek uitsteken, iets nieuws willen opstarten gaf in het begin intern nog wel wat spanning.
Bij buitenstaanders was afgunst, nieuwsgierigheid en ook wel angst te bemerken.
Op onze presentatie waren zeker ook aanwezigen die kwamen luisteren of er een nieuwe bedreiging voor hun harmonie/fanfare was geboren....

Jules Geijselaers